Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classic ($ 49,99)
Als fan van Marvel, Capcom en vechtgames in de jaren 90 is Capcom's vechtgameserie gebaseerd op Marvel-personages als een droom die uitkomt. Beginnend met het uitstekende X-Men: Children of the Atom, worden deze games steeds beter en beter. Vervolgens uitgebreid naar het bredere Marvel-universum met Marvel Super Heroes, vervolgens de toen ongelooflijke Marvel/Street Fighter-crossover, naar het over-the-top Marvel vs. Capcom en With Marvel vs. Capcom 2, dat in alle opzichten schandalig is. Capcom blijft de lat hoger leggen. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics beslaat de eerste delen van de serie, met Capcom's uitstekende side-scrolling side-scrolling game The Punisher als bonus. Dit is een geweldige set spellen.
Deze collectie lijkt het werk te zijn van het team dat de Capcom Fighting Collection heeft gemaakt, en heeft in de meeste opzichten vergelijkbare kenmerken en extra's. Helaas betekent dit ook dat er maar één opslagplaats is voor de hele verzameling, gedeeld door alle zeven games. Dit is al vervelend genoeg in een verzameling vechtspellen, maar als je een side-scrolling side-scrolling game aan de mix toevoegt, wordt het nog erger, omdat je waarschijnlijk zelfstandig je voortgang in de vechtgame wilt opslaan. Oké. Voor de rest is alles zoals je zou verwachten. Veel opties zoals visuele filters en gameplay-opties, geweldige extra's, waaronder talloze illustraties en een muziekspeler, en online multiplayer met terugdraaifunctie. Een nieuwe toevoeging aan deze collectie is de NAOMI-hardware-emulatie, waar de mensen bij Capcom uitstekend werk mee hebben geleverd. Marvel vs. Capcom 2 ziet er geweldig uit en speelt geweldig.
Ik ga het daarom niet bekritiseren, maar ik wil wel zeggen dat ik zou willen dat er enkele consoleversies in zaten. De PlayStation EX-versies van de team-upgames zijn zo verschillend dat ze hier leuk zouden zijn om op te nemen, terwijl de Dreamcast-versie van Marvel vs. Capcom 2 veel interessante extra's heeft die het een uitstekende keuze maken voor een singleplayer-thuis. spel. . Ik zou het niet erg vinden als Capcom ook twee van zijn Super Nintendo Marvel-games zou toevoegen, ook al waren het niet de beste games. Welnu, de naam van de collectie is Arcade Classics, en in tegenstelling tot Blizzard lijkt de term hier correct te worden toegepast.
Zowel Marvel-fans als fans van vechtgames hebben reden om zich te verheugen over deze uitstekende collectie. De games zijn geweldig, er wordt met zorg mee omgegaan en je krijgt een mooie set extra content en opties. Het feit dat er maar één opslagplaats is die door alle games wordt gedeeld, is een ernstig nadeel, maar verder kan ik niet veel vinden om over te muggenziften. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classic is een andere must-have-collectie van Capcom en werkt heel goed op de Switch.
SwitchArcade-beoordeling: 4,5/5
Yars stijgt ($29,99)
Ik geef toe dat ik vanaf de dag dat deze werd uitgebracht sceptisch was over deze game. Ik heb echt genoten van Yars’ Revenge. Een van mijn favoriete 2600-spellen. Dus toen ik las dat WayForward was uitgekozen om een Yars-game in Metroidvania-stijl te maken met in de hoofdrol een jonge hacker met de codenaam Yar, dacht ik dat ik op een parodiewebsite was gestuit. De perfecte storm van ‘waarom’s, weet je? Moet ik dus terugnemen wat ik zei? Ja en nee. Allereerst is dit een goed spel. WayForward doet het hier uitstekend, dus hier zal het ook zo zijn. De graphics en het geluid zijn goed, de gameplay is soepel en de kaartindeling is goed genoeg. Zoals gebruikelijk bij WayForward duren baasgevechten vaak te lang, maar dat is geen probleem.
WayForward doet er ook alles aan om deze game te integreren in het oude single-screen shooter-genre, wat lovenswaardig is. Je speelt vaak de levels in Yars’ Revenge-stijl, en de vaardigheden die je verkrijgt doen denken aan het originele spel, maar het is ook zoveel mogelijk verbonden met een relatief goed ingeburgerd wereldbeeld. Dit voelt nog steeds als een grote opgave, maar ik denk dat Atari geen andere keus had dan zoiets gewaagds te proberen. De bibliotheek met klassieke spellen kan immers slechts in beperkte mate worden "opgeladen". Het voelt als een game die wordt verscheurd tussen twee doelgroepen die elkaar nauwelijks overlappen, en ik weet niet zeker of dit de juiste keuze is in plaats van iets volledig origineels te maken.
Hoewel de vraag of dit conceptueel verantwoord is nog steeds ter discussie staat, bestaat er geen twijfel over dat de game zelf vermakelijk is. Ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken over de beste games in het genre, maar als je op zoek bent naar een Metroidvania-game die je een paar dagen in het weekend kunt spelen, zul je geen slechte ervaring hebben met het spelen van Yars Rising. Wie weet? Misschien bouwen ze hier een of twee keer op voort en dan voelt alles natuurlijk aan.
SwitchArcade-beoordeling: 4/5
Rugrats: Avonturen in Gameland ($ 24,99)
Ik ben een paar jaar ouder en heb niet veel heimwee naar Rugrats, maar ik ben niet oud genoeg dat ik het niet een paar keer heb gezien met mijn jongere broers en zussen. Ik ken bijvoorbeeld de namen van de hoofdpersonen en het themalied. Vraag me niet naar de film of de versie voor volwassenen, en herinner je geen specifieke afleveringen. Ik kende Rugrats, maar ik had geen bijzonder warm en vaag gevoel bij het merk. Met dat in gedachten wist ik niet wat ik kon verwachten van Rugrats: Adventures in Gameland. Ik hoorde iemand zeggen dat het op 'Bonk' leek en dat het past bij Tommy's lichaamstype. Nou ja, er is maar één manier om het zeker te weten. Ik startte het spel, selecteerde Tommy en ging naar het tutorialniveau.
Het eerste dat indruk op mij maakte, was het heldere beeld. Als mijn geheugen correct is, is het zelfs duidelijker dan de scène in de show. Het volgende dat mij opviel, was de onhandige plaatsing van de bedieningstoetsen. Gelukkig is er een optie om dit probleem op te lossen. De muziek is het thema van Rugrats, dus het klopt allemaal. Er zijn enkele Reptar-munten om te verzamelen, evenals enkele eenvoudige puzzels en vijanden om mee om te gaan. Oké, geen probleem. Een platformgame met niveauverkenning, een beproefde formule. Het is niet helemaal 'Bonk', maar dat belooft niet.
Op een gegeven moment kreeg Tommy een paar hits, dus besloot ik over te schakelen naar Chucky om te genieten van de ervaring dat hij vol gezondheid was. Toen merkte ik dat hij een heel bekende sprong maakte. Een zeer hoge maar enigszins moeilijk te controleren sprong. Dat doen ze toch zeker niet? Ik schakelde over naar Phil, die heel laag sprong, en daarna Lil, die kon... zweven. En dat doen ze! Vrienden, dit is een spel geïnspireerd op de Amerikaanse versie van Super Mario Bros. 2! En ja hoor, de vijand waar ik zojuist op had gestampt, kon worden opgepakt en weggegooid. Er zijn ook blokken die ik soms moet oppakken en stapelen om hogerop te komen. Enigszins niet-lineaire niveaus met veel verticaliteit! Niveaus waar je in het zand moet graven, en je weet dat Phil de beste is in graven. wonderbaarlijk.
Ik bedoel, er zijn hier enkele knipoogjes naar andere platformgames, maar de belangrijkste gameplay doet denken aan waarschijnlijk een best verkochte klassieke game die nog nooit is geïmiteerd. Niet slecht, heel goed. Baasgevechten zijn ook leuk en plezierig. Na een tijdje spelen merkte ik zelfs dat ik de beelden en de soundtrack kon schakelen tussen een hippe moderne versie en een 8-bit-versie op NES-niveau. Hoe dan ook, het speelt soepel en beide stijlen hebben hun verdiensten. Oh, en je kunt ook filters gebruiken. Als je het wilt, is het er. Maar ja, creatief en leuk. Geïnspireerd door een spel waar ik absoluut dol op ben. Maakt goed gebruik van zijn mandaat. Je kunt multiplayer-spellen spelen! Afgezien van de besturingsproblemen, is mijn enige klacht dat het een beetje te kort en simplistisch is.
Rugrats: Adventures in Gameland is een beter spel dan ik had verwacht. Het is een platformgame van hoge kwaliteit in de stijl van een Amerikaanse versie van Super Mario Bros. 2, met een paar extra elementen en features die ervoor zorgen dat het niet te dicht bij de bron komt. De Rugrats-licentie is goed geïmplementeerd, hoewel ik wel wenste dat er voice-overs voor de tussenfilmpjes waren. Natuurlijk, het is een beetje kort en licht, maar voor fans van platformgames en Rugrats is het de moeite waard om te spelen.
SwitchArcade-beoordeling: 4/5
