Tytuł: Haunting of South Meraung Village
Agung i Arip, dwóch przygód, znaleźli się na obrzeżach miejsca szeptanego w uciszonych tonach: South Meraung Village. Wioska, znana z niesamowitej ciszy i opowieści o tych, którzy zniknęli w jej granicach, wioska była miejscem, w którym miejscowi uniknęli. Jednak ciekawość i poczucie przygody doprowadziły Agunga do zbytniego zbliżenia się, a zanim się zorientował, zagubił się w jego nawiedzonym objęciu.
Gdy słońce zanurzyło się pod horyzontem, rzucając długie cienie na opuszczone ulice, Agung zdał sobie sprawę z grawitacji swojej sytuacji. Wioska wydawała się ożywiać z złowrogą energią, gdy ciemność ją ogarnęła. Każdy skrzypek starych drewnianych drzwi, każdy szelest liści, wysyłał dreszcze w kręgosłupie. Zawołał, mając nadzieję, że znajdzie kogoś, kogokolwiek, ale jego głos został pochłonięty opresyjną ciszą.
Tymczasem Arip, zdając sobie sprawę, że Agung nie wrócił, postanowił znaleźć swojego przyjaciela. Uzbrojony w latarkę i serce pełne determinacji, Arip wszedł do wioski. Powietrze było gęste z niepokojącym chłodem, a poczucie obserwowania było namacalne. Gdy zawołał do Agunga, jego głos powtórzył niesamowicie przez opuszczone ulice.
Agung, wędrując głębiej w wioskę, natknął się na stary, zrujnowany dom. Drzwi otworzyły się, jakby zapraszali go. Desperacko desperacko schronienia i mam nadzieję znaleźć kogoś, kto mógłby pomóc, wszedł do środka. Dom był pełen relikwii zapomnianego czasu, pokrytych pyłem i pajęczynami. Jak odkrył, usłyszał szepty, początkowo zemdleć, ale coraz głośniej, jakby same ściany rozmawiały z nim.
Arip, kierowany słabym dźwiękiem głosu Agunga, poszedł za nim do tego samego domu. Gdy się zbliżył, poczuł zimną bryza, która wydawała się pochodzić znikąd. Otwierając drzwi, zawołał: „Agung! Gdzie jesteś?”
Wewnątrz Agung został przyciągnięty do pokoju z tyłu domu. Szepty stały się głośniejsze, bardziej nalegające. Gdy sięgnął po klamkę, nagły podmuch wiatru zatrzasnął za nim drzwi. Panika ustawiona, gdy zdał sobie sprawę, że został uwięziony. Szepty zamieniły się w krzyki, a pokój zaczął gwałtownie trząść się.
Arip, słysząc zamieszanie, rzucił się na tył domu. Znalazł zamknięte drzwi i zaczął je wbić, wzywając Agung. Wewnątrz Agung był otoczony mrocznymi postaciami, a ich twarze skręciły się w agonii. Wyciągnęli do niego, a ich zimne ręce szczotkowały jego skórę.
Z finałowym, desperackim pchnięciem Arip przebił się przez drzwi. Znalazł Agung skulony w kącie, drżąc i otoczony widmowymi objawieniami. Arip złapał rękę Agunga i podciągnął go na nogi. Razem biegli z domu, krzyki duchów odbijały się echem za nimi.
Gdy dotarli do krawędzi wioski, duchy zdawały się tracić moc, zanikając w noc. Zdeszczu, by oddech, Agung i Arip spojrzeli na wioskę, teraz jeszcze raz milczą. Wiedzieli, że ledwo uniknęli wielkiego niebezpieczeństwa, które przez wiele lat prześladuje ich marzenia.
Wioska South Meraung pozostała tajemnicą, a jej tajemnice zamknięte w jej opuszczonych ścianach. Ale dla Agunga i Aripa doświadczenie było przerażającym przypomnieniem o niebezpieczeństwach, które czają się w nieznanym, i znaczenia trzymania się strachu.
Tagi : Przygoda
