Ik zal spelen als oma. Ze heeft een scherp oog en een scherpe humor en geen gevangene komt voorbij haar!
Oma's dagboek: de grote ontsnappingspoging
Oh, wat een dag is het geweest! Die vervelende gevangene dacht dat ze me te slim af waren, maar ik ben een paar keer in de buurt van het blok geweest en ik weet een paar dingen over het in de rij houden van mensen.
Het begon allemaal vanmorgen toen ik mijn beroemde appeltaart aan het bakken was. Ik hoorde een geritsel uit de kelder en ik wist meteen wat er aan de hand was. Die gevangene probeerde er een pauze voor te maken! Ik maakte snel mijn taart af, zette het op de vensterbank om te koelen en liep naar beneden.
Daar was hij, met het slot op de kelderdeur. Ik schraapte mijn keel en hij bevroor als een hert in koplampen. 'Nu, schat,' zei ik, 'je gaat nergens heen zonder een plakje van mijn taart eerst.'
Hij keek me aan, onzeker over wat te doen. Ik zag de versnellingen in zijn hoofd draaien, maar ik stond niet op het punt hem te lang te laten denken. Ik pakte mijn vertrouwde naalden en begon daar voor hem te breien. 'Ga zitten, jongeman,' zei ik, wijzend naar een stoel. "We gaan een leuk gesprek maken terwijl ik deze sjaal af maak."
Hij ging zitten, waarschijnlijk denkend dat hij ervoor kon rennen toen ik niet keek. Maar ik heb ogen in mijn achterhoofd en ik hield hem praten over zijn leven, zijn familie, alles om hem afgeleid te houden. Voordat hij het wist, had ik de sjaal afgemaakt en om zijn polsen vastgebonden, lekker knus.
"Nu, laten we naar boven gaan en die taart hebben," zei ik, hem terug naar de keuken. Hij durfde niets grappig te proberen met mijn breaalnaalden nog steeds in de hand. We gingen zitten en ik serveerde hem een groot stuk taart. "Weet je, schat, het is veel beter om te blijven en te genieten van de goede dingen in het leven dan om weg te rennen en problemen te veroorzaken."
Hij knikte, mond vol taart, en ik kon het gevecht uit hem zien verdwijnen. Ik belde de autoriteiten en ze kwamen hem terug naar zijn cel. Terwijl ze hem wegmaakten, wendde hij zich tot mij en zei: "Bedankt voor de taart, oma. En de sjaal."
Ik glimlachte en zwaaide. "Graag gedaan, schat. En onthoud, er is geen ontsnappende oma's huis!"
En dat is hoe ik de gevangene ervan weerhield te ontsnappen. Het gaat erom je verstand over je te houden en te weten hoe je een goede taart en een beetje breien in je voordeel kunt gebruiken!
Labels : Rolspel
