In de afgelopen maanden heeft een eigenaardig probleem de PlayStation Store en Nintendo Eshop geteisterd, die gebruikers "slop" hebben genoemd. Dit fenomeen omvat een golf van games van lage kwaliteit die generatieve AI- en misleidende winkelpagina's gebruiken om kopers te misleiden om ze te kopen. Zowel Kotaku als Aftermath hebben deze kwestie uitgebreid behandeld, en hebben opgemerkt hoe de eShop met name in toenemende mate deze bedrieglijke spellen presenteert. Het probleem is uitgebreid tot de PlayStation-winkel, vooral duidelijk in het gedeelte "Games to Wishlist", die vol zit met vreemd uitziende titels.
Deze "slop" -games zijn niet alleen ondermaats; Ze zijn een stortvloed van vergelijkbare titels die andere games op de platforms overschaduwen. Ze bootsen vaak populaire game-thema's of steelde concepten en namen na, met behulp van flitsende, door AI gegenereerde kunst en screenshots die de daadwerkelijke gameplay verkeerd weergeven. Deze games zijn meestal simulatiespellen, voortdurend te koop en hebben last van slechte controles, tal van technische problemen en een gebrek aan boeiende inhoud.
Verder onderzoek blijkt dat deze spellen worden uitgewerkt door een klein aantal bedrijven die moeilijk te volgen zijn en verantwoordelijk te houden. YouTube Creator Dead Domain ontdekte dat deze bedrijven vaak geen openbare websites en bedrijfsinformatie missen, soms zelfs namen veranderen om controle te voorkomen.
De groeiende frustratie onder gebruikers heeft geleid tot oproepen tot strengere regelgeving op deze winkelpuien om de vloed van "AI Slop" te beteugelen. Dit is met name dringend gezien de verslechterende prestaties van Nintendo's Eshop, die langzamer is geworden met de instroom van deze spellen.
De magische wereld van cert
Om te begrijpen hoe deze games de winkelpunten bereiken, sprak ik met acht personen die betrokken zijn bij game -ontwikkeling en publiceren. Ze beschreven het proces van het laten vrijgeven van een game op grote platforms zoals Steam, Xbox, PlayStation en Nintendo Switch. Over het algemeen begint het proces met een ontwikkelaar of uitgever die hun spel pitchen om toegang te krijgen tot ontwikkelingsportals en Devkits. Vervolgens vullen ze formulieren in met de functies en technische vereisten van het spel, gevolgd door een certificeringsproces waarbij de platformhouder controleert of de game aan specifieke technische normen voldoet.
Het certificeringsproces zorgt er ook voor dat games voldoen aan juridische normen en leeftijdsbeoordelingen. Het is echter geen kwaliteitsborgingscontrole; Die verantwoordelijkheid ligt bij de ontwikkelaar vóór indiening. Als een game niet certificering niet, moet deze worden ingediend met fixes, hoewel platformhouders vaak weinig concrete feedback geven over het oplossen van problemen.
Voor- en midden
Met betrekking tot winkelpagina's vereisen platformhouders dat ontwikkelaars nauwkeurige screenshots gebruiken, maar missen ze een rigoureus proces om dit te verifiëren. Beoordelingen richten zich meer op het waarborgen van geen concurrerende beelden en dat de taal overeenkomt met de regio van de winkel. Een ontwikkelaar vertelde een exemplaar waarin Nintendo een discrepantie ving in ingediende screenshots, maar over het algemeen heeft het winkelteam geen toegang tot game -builds, en het certificeringsteam behandelt geen winkelpagina's.
Nintendo en Xbox Review Alle wijzigingen in de winkelpagina voordat ze live gaan, terwijl PlayStation een enkele controle uitvoert in de buurt van lancering en Valve de pagina aanvankelijk maar niet daarna beoordeelt. De toewijding om ervoor te zorgen dat het product overeenkomt met de beschrijving, varieert, waarbij ontwikkelaars vaak "om vergeving kunnen vragen in plaats van toestemming". Misleidende screenshots resulteren meestal in een verzoek om de inhoud te verwijderen in plaats van ernstige straffen.
Geen van de console -winkelpuien heeft regels tegen het gebruik van generatieve AI, hoewel stoom vereist dat ontwikkelaars het gebruik ervan bekendmaken zonder het te beperken.
Eshop naar Eslop
De reden achter de vloed van verkeerd voorgestelde games op de platforms van Sony en Nintendo, vergeleken met Xbox en Steam, ligt in hun controleprocessen. Nintendo, Sony en Valve keuren ontwikkelaars of uitgevers goed, waardoor ze meerdere games kunnen uitbrengen zodra ze zijn goedgekeurd, terwijl Xbox elk spel afzonderlijk beoordeelt, waardoor het "slop" -probleem wordt verminderd. Xbox's praktische aanpak en hoge normen voor winkelpagina's en game-builds dragen bij aan minder problematische games op hun platform.
Op Nintendo en PlayStation stelt het ontwikkelaarsgerichte goedkeuringsproces een paar bedrijven in staat om de winkels te overspoelen met games van lage kwaliteit. Sommige ontwikkelaars maken gebruik van tactieken, zoals het vrijgeven van bundels om bovenaan de verkoop en nieuwe releases te blijven, waardoor echte games worden uitgedrukt.
Hoewel generatieve AI een zorg is, lijkt de kernkwestie te ontdekken en het ontbreken van strenge contentcontroles. Xbox vermindert dit door de winkelpagina's samen te stellen, waardoor het voor gebruikers moeilijker is om deze games tegen te komen. PlayStation's sectie "Games to Wishlist", gesorteerd op releasedatum, promoot per ongeluk dergelijke titels. Stoom, ondanks het feit dat het de meest potentiële "slop" heeft, profiteert van robuuste ontdekkingsgereedschappen en een constant verfrissende nieuwe releases -sectie. Nintendo's aanpak om simpelweg alle nieuwe releases op te sommen zonder het probleem te sorteren.
Alle games toegestaan
Gebruikers hebben gepleit bij Nintendo en Sony om dit probleem aan te pakken, maar geen van beide bedrijven reageerde op verzoeken om commentaar. Ontwikkelaars en uitgevers staan sceptisch over verbeteringen, vooral met Nintendo's geschiedenis van minimale vooruitgang bij het verbeteren van de winkelervaring. Sony heeft echter eerder actie ondernomen tegen soortgelijke kwesties, hetgeen een potentieel voor toekomstige interventie suggereert.
Inspanningen om "slop" uit te filteren hebben geconfronteerd met uitdagingen, zoals te zien met het "Better Eshop" -initiatief van Nintendo Life, dat sommige games ten onrechte heeft gecategoriseerd. Dit benadrukt de moeilijkheid om effectieve filters te implementeren zonder legitieme indie -games te schaden.
Ontwikkelaars uiten hun bezorgdheid dat agressieve regelgeving onbedoeld kwaliteitssoftware zou kunnen targeten. Ze benadrukken dat, hoewel platformhouders proberen een evenwicht te vinden tussen het toestaan van slechte spellen en het voorkomen van cynische geldgrepen, de taak een uitdaging is en een genuanceerd oordeel vereist.
